Life is pretty good

Het leven hier op de camping is heel erg relaxed. We zitten hier 8 mensen; Dave, mn “baas”, 3 Duitsers, Alex, Selina (koppel) en Laurence, een Es, Ali, en Sam, Chantal en ik. Verder zitten hier nog meer mensen te genieten van het leven en af en toe een klusje doen.
Ik moest overstappen van provider en dat duurde natuurlijk even. Na een paar avonden in de macdonalds gezeten te hebben was ik eindelijk weer bereikbaar hier in de middle of nowhere! Een van die avonden gingen Chantal en ik boodschappen doen en eerder terug dan de rest. Dus wij waren met een eigen auto (Sam en Chantal hebben een eigen auto). Chantal is alleen en beetje nachtblind en had even dr dag niet. En nadat ze even dacht dat een andere auto ergens anders heen ging besloten we maar dat het beter was als ik terug reed. Aan de linkerkant, in een compleet andere auto, met verschrikkelijk dom overstekend wild en een groot deel in het pikkendonker... Appeltje eitje! Veilig terug aangekomen heb ik nog even aflevering van NCIS gekeken en ben ik maar gaan slapen.

Overdag begin ik rond half 9 met het schoonmaken van de huisjes/kamers. Er zijn 2 cabins waar je met 4 personen in kan en meestal moet een van de twee of allebei wel schoongemaakt worden. Er is nog een cabin maar daar woont nu iemand in dus die hoeven we eigenlijk zelden schoon te maken. Ook zijn er nog een 3 guestrooms waar je ook met zn 4en in kan slapen. Verder hebben we nog 8 eenpersoonskamers die we niet vaak hoeven te doen, 3 keukens en 4 badkamers die we een paar keer per week schoonmaken. Om naar de cabins en eenpersoonskamers te gaan gebruiken we de golfcar, echt geweldig om in te rijden. Het kan natuurlijk ook lopend maar dat vinden we te ver, haha. Na het werk, wat varieert kwa tijd maar er wordt altijd 4 uur afgeschreven als er niks meer te doen is, is het meestal tijd voor lunch en chillen. Het is zulk heerlijk warm weer hier overdag dat ik bijna nooit binnen zit. Meestal is iedereen wel rond dezelfde tijd klaar met werken dus spelen we spelletjes, Uno en Yahtzee worden erg vaak gespeeld. In de avond zitten we eigenlijk altijd met zn alle bij de keuken (die buiten is) waar het licht is een biertje te drinken. Ik blijf het proberen maar echt lekker vind ik het niet.

Sam en Chantal hebben een baan gevonden in Katherine. Katherine is een 3 grootste stad van de staat Northern Territory, waar ik me momenteel bevind. Het is ongeveer 10 minuten met de auto rijden vanaf de camping, Manbulloo Homestead. Chantal had op haar werk gevraagd (Katherine golfclub) of ze nog mensen nodig hadden en ze hadden nog een afwasser nodig. Dus ik ben woensdag langs gegaan en 30 seconden nadat ik de chef had gezien had ik een trial. Het gesprek ging zo “Hi, I’m Graham. You are looking for a job? Do you have a black pants and good shoes? Can you work tomorrow? Great, see you at 5 pm.” Ongeveer dan. Dus donderdagavond was ik aan het werk. De dag ervoor was er ook iemand voor een trial maar blijkbaar liet ze heel veel vallen in het eerst half uur dat het voor mij helemaal appeltje eitje was. Het was best druk en ze hebben hier geen spuit om alles af te spuiten dus ik moet eerst alles met de hand schoonmaken en daarna gaat het door de machine. Ik ben een stukje langzamer dan ik gewend ben. Gelukkig kreeg ik hulp van een van de koks op het eind van de avond en was ik voor 10en klaar. Anders had ik er tot middernacht gestaan vrees ik. Maar, ik had de baan! Dus dat gingen we vrijdagavond even vieren. Dave en een aantal mannen hadden hout gehaald voor een mooi kampvuur (er is een fire ban vanwege de droogte maar daar houden ze zich hier niet zo aan) en Laurence en ik hadden vodka gehaald. Het was een geweldige avond. Het is een aantal maanden geleden dat ik zo hard heb gelachen om vanalles, dronken mensen, mensen die stoned zijn (er wordt hier elke avond geblowd door een aantal mensen). Ik heb op de grond legen van het lachen en de tranen bleven maar komen.
De volgende dag was iedereen behoorlijk brak en Selina had een dikke kater. Ik was vrij zaterdag dus ik kon heerlijk uitslapen en uitbrakken. Heel erg weinig gedaan die dag. Voornamelijk op bed gelegen met een serie en af en toe een spelletje gespeeld. Zoals een echte brakdag. Ik kreeg die dag een smsje van de chef van de glofclub of ik zondag kon werken om 11 uur tot de lunch voorbij was. Ik keek even naar Dave omdat ik zondag moest werken op de camping. Hij zei direct dat ik moest dat ik het aanmoest nemen en dan we het wel zouden fiksen met de uren op de camping. Dus ik ben eerder begonnen zondagochtend zodat ik in ieder geval een aantal uurtjes zou maken. Nu ik ook een baan heb delen we de auto met zn 3en. Het worden even puzzelen hoe we dat doen met vershillende werktijden maar daar komen we vanzelf wel uit. Toen ik terug kwam van werk mocht ik relaxen want er was niks meer te doen. In de avond hadden Dave en Sam eten gemaakt. HEERLIJK!!! Je zou het op eerste gezicht niet zeggen maar Dave kan echt heel goed koken. En Sam had gevulde champignons gemaakt waarvan ik alleen de vulling heb gegeten. Ook zij kan heel goed koken maar dat wist ik al.

Overdag is het meestal 30 tot 35 graden. In de avond en nacht koelt het flink af naar lange broeken, vesten en een deken als je slaapt. Er is hier geen straatverlichting en elke avond hebben we miljoenen sterren. Ik moet hier nog even goede foto van maken want met de camera’s die ik heb zie je weinig. Ik heb hier nog geen maan gezien bedenk ik me net. Wel de melkweg, elke avond. En te mooi voor woorden. Het enige wat je hoort buiten de stemmen om van mensen zijn krekels en heel af en toe een auto. Het is gelukkig nog te koud voor slangen dus die heb ik nog niet gezien, wel heb ik al een aantal spinnen gezien maar de meeste waren hooiwagens. Ook hebben ze hier een cane toad rondspringen, hier wil je niet op staan en ze zijn giftig. De Aboriginals gebruiken het gif om high te worden. En niet zo zomaar een jointje high, nee echt compleet van de wereld high. Blijkbaar het beste gevoel high als je het bent maar als het is uitgewerkt ben je tijdelijk hersenendood. Ik ben ze nog niet tegen gekomen maar blijkbaar kunnen mensen niet meer bewegen of praten of überhaupt iets... niet echt iets om uit te proberen in ieder geval.

De camping hier is echt de meeste geweldige baan om aan de farmdagen te komen en ik heb het geluk gehad dat Sam en Chantal hier eerst zaten anders had ik het nooit gevonden. Ik heb het gevoel alsof ik alweer veel langer weg ben dan ik daadwerkelijk ben en ik moet toegeven, de heimwee slaat eerder aan de vorige keer. Ik mis iedereen verschrikkelijk veel. Tot de volgende blog...