Baby, you light up my fire like nobody else! - Reisverslag uit Katherine, Australië van Marleen Feliksik - WaarBenJij.nu Baby, you light up my fire like nobody else! - Reisverslag uit Katherine, Australië van Marleen Feliksik - WaarBenJij.nu

Baby, you light up my fire like nobody else!

Blijf op de hoogte en volg Marleen

25 Augustus 2015 | Australië, Katherine

Maandag was weer het begin van een nieuwe week. De eerste wolkjes hangen al in de lucht en dat is te merken ook. Het wordt steeds benauwder en de avonden minder koud. Er is een nieuwe cabin in aanbouw waarvan het balkon geverft moest worden en Dave vond dat een goed klusje voor ons 3en (Chantal, Sam en ik). Dus een van ons deed de housekeeping en de andere 2 begonnen vast met verven. Super leuk om even te doen alleen kunnen we niet normaal verven. We zitten altijd onder de verf. Het huisje staat alleen wel op een hoogte van 1.40m voor als de overstroming komt dus we kwamen niet overal bij zonder ladder. Ook is de ondergrond niet super geschikt en iets wat stijl om een ladder neer te zetten. De oplossing was heel simpel, bindt de ladder vast dan blijft ie wel staan. Zo gezegd zo gedaan. Hier zijn we een goede week mee bezig geweest en ik weet eigenlijk niet of het nou eindelijk klaar is. Er moest eerste een onderlaag wit op en daarna 2 lagen groen. Terwijl we bezig waren met de 2e laag groen kwam Brian (de eigenaar van de camping) langs en vond de verf te dik want het gaf strepen. Dus pakte hij water, gooide het in de pot met verf en liep weer weg. Het werd er wel wat mooier door maar ook wij werden er groener door.

Dinsdag zijn we met zn 5en, Selina, Alex, Thomas, Chantal en ik naar de low level bridge geweest. Het is een rivier waar je het ondiep genoeg is om in te staan zonder aangevallen worden volgens iedereen. Ik had nog even mn twijfels erover want het is toch een rivier waar eventueel krokodillen in zouden kunnen zitten. Uiteindelijk ben ik er toch even ingeweest met mn voeten om het water te voelen. Rond 4 uur zijn we weer terug gegaan want deze avond stond er iets lekkers op het programma. Chantal en ik hadden namelijk besloten dat we dingen willen bakken. We hebben hier in de keuken een oven staan (dat heb je bijna nooit als je in hostels zit) dus hebben we besloten om deze week een appeltaart te bakken. Dinsdagavond konden we niet langer wachten en zijn we gaan bakken. Eerst hebben we voor onszelf een goede poging gedaan tot andijvie stamppot, geen gewone andijvie maar baby andijvie dus het was iets bitterder dan normaal maar nog steeds erg lekker. En als toetje toen iedereen klaar was met eten kregen ze een stukje appeltaart. Ik weet dat je appeltaart met Elstar of goudreinetten moet bakken maar die hebben ze hier natuurlijk niet. Dus hebben we op de gok andere appels gekocht. Het was nog steeds erg lekker (met zelf geklopte slagroom dankzij Chantal) maar de appels waren te waterig en de taart viel behoorlijk uit elkaar. Misschien toch andere appels proberen de volgende keer. Maar de smaak was heerlijk en iedereen was erg tevreden met dit Nederlandse experiment.

Woensdagavond moest ik weer werken in de keuken als afwasser en dat ging super goed. Voornamelijk omdat het mega rustig was. Donderdag was het pannenkoekendag! Naja, avond. Het was de bedoeling dat Chantal en ik pannenkoeken gingen bakken als voorgerecht en Dave en Sam het hoofdgerecht. Chantal moest onverwachts werken dus ik heb de pannenkoeken gebakken en Sam heeb geholpen het maken van het beslag en de kaas en de spek! Heerlijke pannenkoeken waren het. Iets te dik naar mijn smaak maar de rest vond het super lekker. Vrijdag moest ik overdag werken van 11 to 3 en zag ik een berichtje dat David, Danney en Kim (uit Collaroy) in Katherine zijn voor een nachtje. Ze vroegen hoeveel een nachtje zou kosten en uiteindelijk toen ik aan Steph (vrouw van Brian) vroeg of ze mochten blijven hoefden ze niks te betalen omdat het vrienden van mij zijn. Hebben zij even geluk! We hadden vrijdagavond ook een kampvuur bij de rivier gepland alleen was dat minder leuk dan gepland. David en Kim waren gesloopt en gingen niet mee maar ik wilde er graag heen omdat het altijd heel leuk schijnt te zijn en ik het nog niet eerder meegemaakt had. Er waren een aantal mensen bij die de sfeer een stuk minder leuk maakte en veel te dronken waren. Dus na een uurtje zijn Danney en ik weer terug gelopen. Ook was er een nieuw Duits stel aangekomen, Anna en Chris, die de taken van Alex en Selina over gingen nemen gezien zij verder zouden reizen zondag.

Zaterdag moest ik weer werken in de ochtend/middag. Helaas gingen David, Danney en Kim weer verder dus die heb ik maar kort gezien. Het werk zaterdag was zo verschrikkelijk rustig dat ik meer het staan snijden dan afgewassen. Ze hadden het makkelijk zonder mij kunnen doen maar ik kon alleen maar aan het geld denken waar ik weinig voor deed. Na werk ben ik nog even met Dave naar de rivier geweest waar Dave en Mick soms “vissen”. Voornamelijk bier drinken en chillen maar dit keer hebben ze ook geprobeerd te vissen. Het was heerijk warm, ik had een hamburger gekregen van werk als lunch die ik op zat te eten, met een koude cola en lekker in de schaduw. Ik werd wel lichtelijk opgegeten door de muggen maar ach, dat gebeurd hier nou eenmaal. Dave liet me nog een plekje zien waar je even kan afkoelen zonder opgegeten te worden en ik bedacht me toen ik erheen liep dat het wel heel jammer zou zijn als hier een bosbrand zou komen. Het is het droogseizoen en alles is hier zo droog dat vuur zich snel verspreid.

Zondag zou een relaxte dag moeten zijn. Ik stond in mn eentje op housekeeping en ik moest het uitleggen aan Anne en Chris dus uiteindelijk deden we het nog met zn 3en. Daarna was het tijd om te chillen. Alex en Selina gingen dus daar hebben we nog afscheid van genomen. Ik ga ze wel missen...
Ik was net klaar met een aflevering van NCIS LA toen ik Chantal iets hoorde gillen met “I´M GONNA MAKE A FIRE!!!” gezien het midden op de dag was en bloedje heet vond ik dit een rare opmerking dus ging ik even kijken of alles goed met dr was. Wat bleek zou, ik verstond het verkeerd. Ze ging geen vuur maken maar ze ging vuur uitmaken. Er was een bosbrand bij ons achter en dat moest natuurlijk uitgemaakt worden voordat het zou overslaan naar de paddock en de camping. Dus wij snel dichte schoenen aan, zonnebril op en in de achterbak van de joet. De scheppen werden gepakt, een tank werd gevuld met een ton water en daar gingen we. Ik dacht eerste dat het een kleine brandje was maar het was een behoorlijke brand. Dave, Brian en Thomas gingen het meeste blussen met water en de meiden gooide zand over de kleine brandjes, Laurence ging mee om foto’s te maken. Hij is fotograaf en de foto’s zijn heel erg gaaf geworden! Als ik ze heb zal ik ze proberen te posten op fb. Het was niet super eng maar wel spannend en soms heel heet. Dave vertelde ons waar we wel en niet mochten staan en dat we moesten oppassen voor slangen gezien die zouden vluchten. Geen slang gezien gelukkig. We mochten alleen staan op het stuk wat al verbrand was. Best logisch want dat fikt toch niet meer, al werd het wel wat warm onder de voetjes maar mn schoenen zijn niet gesmolten. Het kostte ons 3 kwartier om het uit te maken. We waren wat zwart, bruin, bezweet en moe maar job well done! Terug op de camping pakte we een slang met water en hadden we een waterdansje met zn alle. Na een half uurtje kwam Steph langs en ik zei als grapje “you’re not gonna tell us there’s another fire right?” Well... She did... Het was weer aan. Dus het chillen was over en tijd om weer de schoenen aan te trekken! Tijdens het blussen vroeg Chantal aan Brian: “Will this count for hours of regional work?” Brian antwoordde met: “Hell yeah!”. Altijd fijn om te horen. Toch weer 4 uurtjes erbij!
De buren van Brian zijn Aborigini en die vinden het soms nogal zijn om een bosbrand te beginnen dus ze denken dat het is aangestoken. Deze brand was wel wat kleiner gelukkig en sneller uitgemaakt maar kwam toch nog dichtbij de camping. Wederom is het ons gelukt en ik had toch knallende hoofdpijn daarna. Ik kon geen 3e keer aan in ieder geval. Het was al 6 uur en Dave was nog bezig met spaghetti bolognese te maken en dat duurde en duurde. Ik ben na het eten direct naar bed gegaan en gaan slapen en de hoofdpijn was de volgende dag verdwenen gelukkig.
Het is heel warm nu hier en je zweet de hele tijd. Dit is nog maar het begin van iets wat veel erger word. Voor mijn gevoel stink ik de hele dag en douche heeft weinig zin. Ik ben erg benieuwd hoe ik het begin van het regenseizoen ga ervaren.

Reageer op dit reisverslag

Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley

Marleen

Actief sinds 03 Aug. 2014
Verslag gelezen: 158
Totaal aantal bezoekers 16516

Voorgaande reizen:

04 November 2014 - 06 Juni 2015

Backpacken Down Under

Landen bezocht: