Killer mangoes!

Killer mangoes

Daar ben ik weer! Een aantal weken eerder dan verwacht maar ik had gezegd, als er iets spannends gebeurd zal ik het zeggen. Nou er is zeker iets spannends gebeurd. Na een week sorteren mocht ik het inpakken van mango´s proberen. Dit is heeeeeel makkelijk maar stom werk. Het mag absoluut niet een beetje los in de doos liggen en het moet er nog netjes bij liggen ook. En dan ook nog 40-50 dozen per uur inpakken. Dat is nog best een challenge kan ik je vertellen. Na 2 dagen dat gedaan te hebben mocht ik weer sorteren wat ik toch wel leuker vond. Minder stress en gezeik. Ik wist al dat ik een beetje last had van een mango uitslag op mn handen maar ik dacht dat ik de nodige voorzorgmaatregelen had genomen om uitbreiding te voorkomen. Helaas was dit niet het geval. 30 september kreeg ik er een warmte uitslag bij in mn nek en mn hoofd was knalrood alsof ik verbrand was. 1 oktober werd ik wakker met een dik opgezet hoofd en besloot ik niet naar werk te gaan. Wat voelde ik me ellendig. Alles jeukte, mn hoofd, mn armen en mn handen waren het ergste. Mn handen wilde ik het liefst eraf hakken want het jeukte zo erg. Iedereen lag nog te slapen en wilde ik niet wakker maken of was ergens anders en niet te bereiken. Ik wilde heel graag thuis zijn op dat moment.

Uiteindelijk heeft Chantal me naar het ziekenhuis gebracht toen zij klaar was met dr werk op de camping en kreeg ik natuurlijk het advies om te stoppen met werken. Dit was niet echt een optie op dat moment dus ik vroeg of de dokter niet iets kon voorschrijven zodat ik het nog een keer kon proberen. Ik was de eerste dit jaar die het ziekenhuis binnenliep met uitslag van mango’s en er waren een aantal dokters die het nog nooit gezien hadden dus die kwamen even kijken. Ik voelde me net een circusaapje. Uiteindelijk kreeg ik prednison pillen en een crème voor de jeuk en de zwelling en mocht ik weer naar huis. Even langs de apotheek voor de rest van de pillen en weer verstoppen in mn kamer. Ik ging niet mn kamer uit zonder zonnebril, ik zag er echt niet uit. De dokter zei dat het waarschijnlijk eerst erger zou worden voordat he beter ging dus ik had mn baas gebeld om te vertellen dat ik nog een dagje thuis bleef en zaterdag weer kwam werken. Na 2 uurtjes geslapen te hebben zag mn gezicht er al een stuk beter uit! Ik kon weer normaal zien! En ik durfde zowaar mn zonnebril af te zetten. Ik had nog wel een dik hoofd maar het was al beter van die ochtend. De volgende dag was ik wee terug bij de apotheek om nog meer zalfjes en dingetjes te kopen want ik was echt niet van plan om me zomaar uit het veld te laten slaan door een paar stomme mango’s! Handschoenen aan en gaan! En dus stond ik zaterdag weer op de vloer in de schuur. Ik mocht inpakken die dag. Ook die dag ging anders dan ik had gehoopt. Ik had mezelf helemaal ingesmeerd met zalfjes en cremetjes en weet ik het wat. Maar ik kon er alleen maar aan denken wat er zou gebeuren als mn keel ook op zou zetten. Ik voelde mn tong en kaak raar voelen na een paar uur en ik had besloten dat dit mn laatste dag zou zijn. Hoe graag ik het ook wil en hoe graag ik het geld ook wil (note: $947.30 van de eerste week) het is het niet waard als ik geen adem kan halen en weer in het ziekenhuis beland.

Dus ik zit weer terug op de camping. Omdat ik 2 weken heb gemist op de camping heb ik wat uurtjes in te halen maar dat gaat ook helemaal goed komen. Ze hebben hier iemand aangenomen voor full time housekeeping die echt een hele grote sukkel is, meer praat dan schoonmaakt en mega langzaam is! Gelukkig hoef ik niet met haar te werken. Ik help Dave en Mick met vanalles, en nu echt met vanalles. Sjouwen van dingen, cabins schoonmaken en klaar maken voor de volgende stroom plukkers, het afval wegbrengen met Russel, naar de stad rijden met Russel, blaadjes harken en wegbrengen. Als ik 2 weken 40 uur kan maken (verdeeld over 7 dagen want ik heb toch niks anders te doen) ben ik weer helemaal bij! De eerste week is alweer voorbij en ik heb de eerste 40 uur gemaakt. Volgende week vrijdag komen er 39 plukkers bij dus wij moeten allemaal verhuizen en vanaf maandag moet ik 22 bedden opmaken en de kamers schoon hebben. Daar ben ik wel even mee bezig. Verder zei Dave dat ik de komende week het een en ander op de quadbike mag doen (jeeeeeeej) dus dat word ook allemaal leuk.

En dan nog een betaalde baan... Daar ben ik mee bezig alleen gaat het traag hier zoals alles in Australië. Gelukkig denkt iedereen mee en Vivian is heet erg haar best aan het doen om me een baan te geven waar zij werkt bij de Katherine Country Club. Dit zou mooi uitkomen want dan kan ik met haar meerijden. Waar Sam werkt hebben ze niemand nodig en ik heb m’n cv afgegeven bij een aantal winkels waar ze drank verkopen (die zijn meestal open van 2 tot 8 wat goed uitkomt met het werk op de camping) maar toen kreeg ik de reactie “het is wel zwaar werk hoor, veel sjouwen”. Eeeeeeeeeeeeen bedankt dat je denkt dat ik het niet aankan... Gelukkig weten ze op de camping wel dat ik sterk ben want als er iets getilt moet worden hoor ik het direct. Maar goed, het is dus even afwachten wat Vivian voor elkaar krijgt bij haar werk. Er is de afgelopen week nog wat gebeurd. Een beetje sensatie op de camping. Iemand heeft een gerucht verspreid over Thomas (die ik absoluut niet mag) en een aantal mensen waren boos geworden, politie is langs geweest omdat iemand had gezien dat hij z’n hond sloeg en toen had hij natuurlijk niks gedaan. Sensatie op Manbulloo homestead en dat nu de eigenaren, Steph en Brian, die dag waren vertrokken voor een paar weken. Moet niet gekker worden hier.

Oja, ook nog gebeurd. Ik stond van de week m’n tanden te poetsen en Sophie kwam de wc uit gelopen. Zegt ze heel voorzichtig dat ik niet bang moet zijn. Als ze dat zegt weet ik al hoe laat het is. Er is een spin in zicht. M’n ogen gingen direct door de hele badkamer en ik zag hem op het plafond boven de wc zitten. Een baby huntsman van ongeveer 5 cm groot. Ik heb nog nooit zo snel m’n tanden gepoetst en ben naar m’n bed gerend. Chantal zat buiten te bellen en vroeg wat er aan de hand was. Het enige wat ik zei was: “Spin. Huntsman. Doei.” Ze begon te lachen... De volgende dag was de spin gelukkig verdwenen men wat zijn die beesten vies. En pap, je zal trots zijn want ik kan tegenwoordig de hooiwagens al handelen! Maar zodra het groter wordt dan 2 cm ren ik nog steeds weg.

Nog even iets andere, 24 oktober ben ik klaar met m’n farmwerk en kan ik m’n 2e visum aanvragen!!!!!! Oyeah! Dit was het weer voor even!