Roatrip, een ongelukje en Darwin

In Darwin aangekomen had ik Chantal afgezet bij het festival en moest ik de tijd doden. Een deel van de dag heb ik bij de Mac doorgebracht voor de gratis wifi en de rest met Sam en Matt. Gelukkig wonen zij in Darwin anders had ik de hele dag bij de Mac gezeten. Voor Chantal vond ik het leuk dat ze een leuke dag had maar voor mij was het wat minder. Ik moest wachten tot het festival was afgelopen want we bleven slapen in een hotelkamer die haar vriend en een andere vriend hadden geboekt. Als ik daar gewoon eerder naar binnen kon was het beter geweest. Gelukkig kon ik met Sam en Matt eten en daar blijven tot het was afgelopen maar ik was doodmoe. Een korte nacht en een hele dag wachten helpt niet op mijn humeur. De volgende dag hebben we een beetje rond gelopen door de stad en zijn we naar het waterfront geweest. Een baaitje waar je kan zwemmen (zonder krokodillen, mama). Daarna zijn we naar Mindil beach gegaan waar we Sam en Matt tegenkwamen. Hier was een markt en hebben we de zonsondergang bekeken op het strand. Hierna gingen we naar Nico, een vriend van Sam en Chantal, en hier mochten we een nachtje blijven slapen. De volgende ochtend gingen we al vroeg weg want we hadden wel een paar uur te rijden, nog even de laatste dingentjes gekocht en gaan met die banaan.

Eenmaal aangekomen in Kakadu National Park waar het bloedje heet en wilde we zo snel mogelijk ergens zwemmen. Er zijn een hoop waterplekken met watervallen maar in het regenseizoen komt het vaak voor dat de krokodillen een leven opbouwen. Er zijn 2 soorten krokodillen in dit gebied, salties (zoutwater) en freshies (zoetwater). De freshies zijn prima, die doen niet zoveel zolang jij ze met rust laat. Freshies hebben een smalle bek en niet agressief. Als je bijten ben je nog steeds niet blij maar ze zijn niet zo sterk als je salties. Met deze krokodillen wil je niet in hetzelde water zitten. De zoutwater krokodil heeft de sterkste kaken van alle dieren. Als je daar tussenkomt is het gedaan. Ze zijn agressief en kunnen onzichtbaar door het water bewegen. Gezien het feit dat ze al miljoenen jaren hetzelfde zijn gebleven moet je dus goed oppassen. In het park zal geen ranger zeggen “je kan daar makkelijk het water in”. Je kan hier en daar makkelijk zwemmen maar er is altijd een kans dat er iets in zwemt. Natuurlijk wordt het goed in de gaten gehouden maar mocht er iets gebeuren is het je eigen schuld. Het is heel makkelijk, zijn er meer mensen in het water dan is het zeer waarschijnlijk veilig. En als het helder water is, is het helemaal fijn.

Aan het begin hadden we afgesproken met Alex en Selina, 2 Duitsers die ik in Manbulloo heb leren kennen tijdens mijn farmwork. We gingen met zn 4en reizen. De eerste stop was ... dit was een stukje off road maar prima te doen met Chantal haar auto. Al snel kwamen we erachter dat we zijn geen benzine meer hadden. Hoe is het mogelijk. Na anderhalf jaar in Australië, weten dat je altijd genoeg water en brandstof bij je moet hebben en wij zitten bijna zonder. Weinig aan te doen op dat moment, eerst zwemmen. Het was heerlijk! Alex en Selina hadden duikbrillen en zagen een aal. Ze wisten niet hoe snel ze het water uit moesten. Uiteindelijk was er niks aan de hand en gingen we verder zwemmen naar de waterval. Het werd al laat en we wilde niet ook nog in het donker rijden dus we besloten om naar een Roadhouse te gaan. Daar hebben ze altijd een camping en bijna altijd ook brandstof! Voor het geval dat we het niet zouden redden reden Alex en Selina achter ons aan. Chantal is nachtblind en de zon begon al onder te gaan maar ze zei dat ze nog wel kon rijden. Ik vond het allemaal prima. Totdat we denk ik een kilometertje voor de Roadhouse een klein ongelukje kregen. Ik moet zeggen, ik zag het ook wat later maar Chantal zag het helemaal te laat. Een buffel. Een kleine buffel gelukkig maar toch een stom beest. We reden hard zat (op een snelweg) en Chantal was te laat met remmen en uitwijken en de buffel vond het een goed idee om voor de auto te springen. Het stond naast de weg, dicht naast de weg maar wel naast de weg. Het arme beest vloog een metertje door de lucht en Chantal trapte in paniek bovenop de rem. Gelukkig was er verder geen verkeer anders waren we goed de sjaak geweest. Het arme beestje had denk ik een gebroken been want lopen en staan kon het niet meer. Uiteindelijk is het weg gestrompeld maar ik hoop dat er snel een einde aan kwam. Ik wist niet wat ik moest doen, de auto had een flinke deuk en Chantal was in shock. Auto aan de kant en even naar de deuk kijken. Van wat ik kon zien had het slechte kunnen aflopen. Ik was maar verder gereden naar de Roadhouse (de auto maakte geen raar geluid, ik vatte dat op als een goed teken) en liep met Alex naar binnen om het te vertellen. Het was niet de eerste keer dat ze dit nieuws kregen gelukkig en we konden slapen en kregen eten. Het had weinig zin om ons er nu nog druk over te maken. Het was donker, Chantal zag toch niks en ik vond het een goed idee om te gaan slapen en morgen naar de auto te kijken.

De volgende ochtend waren er gelukkig een paar mannen op de camping die de auto konden maken zodat het weer kon rijden. Tijdelijk maar beter dan niks. We hadden best veel geluk gehad, alleen het knipperlicht was kapot en er zat een deuk in de auto maar de motor en alles was nog heel. Een paar ty rips hier en daar en we konden weer rijden. Chantal wilde alleen niet verder. Ze wilde nog iets zien bij het visitors centre en daarna terug naar Katherine. Jammer maar prima, ik kon gelukkig bij Alex en Selina instappen. Het was dus een korte reis samen helaas. We zetten onze reis voort naar Gunlom, hier heb je de zogenoemde infinity pools. Ik denk dat dit een van de beste plekjes in Australië, mooi helder water, heerlijke temperatuur (geen krokodillen) en een paar watervallen. Het was wel een flinke klim om er te komen maar zo waard! Mooi uitzicht en heerlijk water. Hierna zijn we door gereden naar Lichfield, het was maar kort omdat het meeste nog niet open was en de gratis tours begonnen een week later (wat een timing weer!). Eenmaal Lichfield aangekomen zijn we naar de Florence falls gegaan. Watervallen, ik kan er geen genoeg van krijgen!

In de avonden op de campings was het verschrikkelijk, zoveel muggen niet normaal. Tussen de binnentent en de buitentent zaten al 50 muggen, niet overdreven. Tijdens het inpakken was het een dans om de muggen te doden, toch geprikt te worden en alles snel te doen. In de hitte. Vervolgens zaten alle muggen in de auto dus de strijd ging nog even door. Onze laatste stop was bij de Wangi falls. We waren al vroeg op de camping, gepland en wel zodat we een keer niet in het donker de tent konden opzetten. Wangi falls is een groot meer met een hele grote waterval. Het water was frisser dan de vorige dagen maar al snel was je gewend. Ik was aan de praat geraakt met een Nederlands meisje die met een tour mee was en de tour guide vroeg ineens aan me of ik al onder de waterval was geweest. Nou nee, ik wist niet dat dat kon. Het was even vechten maar ik zat onder de waterval! Wat een kracht! Geweldig! Iets minder geweldig was dat ik mn broekje bijna verloor maar je kan niet alles hebben. Ik moest en zou hier een foto van hebben. Alex en Selina hebben een go pro maar die lag nog in de auto. Dus we gingen later die dag terug, wat vervelend. Dit keer zonder tour guide om me te helpen was het me toch geluk en nog redelijk snel ook. Ik zat weer onder de waterval, bleek te batterij leeg te zijn van de go pro... Morgenochtend naar nog een keer proberen dan. Uiteindelijk is het wel gelukt hoop ik. Ik heb de foto’s nog niet maar die krijg ik snel. Eigenlijk heb ik 3 dagen lang alleen maar gezwommen. Het was echt geweldig. Als de muggen niet zo irritant waren was het bijna perfect geweest. Later hoorde ik in Darwin dat er blijkbaar een freshie in het meer zwemt bij Wangi falls die de rangers niet te pakken krijgen. Gelukkig was het geen saltie denk ik dan maar en ik leef nog!

Volgende stop: DARWIN!
Ik kwam rond 2 uur aan en kon direct inchecken in het hostel. Heerlijk een normaal bed en airco en vooral geen muggen! Om eerlijk te zijn heb ik niet veel gedaan in Darwin, het was heet en ik had nergens zin in. Ik kwam Liisa (van de roadtrip Alice Springs naar Katherine) tegen en we zijn vrijdag op stap geweest. Heb wel vrienden gemaakt maar iedereen vertrok binnen 2 dagen. Ik ben Doug (van Adelaide) nog tegen gekomen en ik heb de Cage of Death gedaan. De Cage of Death, klinkt al cool. Of creepy als je er over nadenkt. In Darwin heb je de Crocosaurus Cove (Croc cove) en hier hebben ze voornamelijk krokodillen maar ook andere reptielen zoals slangen, lizards, schildpadden, kikkers en gecko’s. Als je een Cage of Death ticket had gekocht ga je in een kooi en word je in het water gelaten waar de krokodillen zich bevinden. En het gaat hier natuurlijk wel om de gevaarlijke, de salties. Ik werd in het water gelaten en iemand zei tegen me “you’re lucky, this one likes to attack the cage”. Cool dacht ik, beetje actie. En ja hoor, ik was in het water en ik was al gespot door Axel, de 5,1 meter langer, 900 kilo zware, 100 jaar (!!!) oude krokodil. Ik kwam, hij zag en hij deed zn ding. BAM! Kop tegen de kooi. Super cool! En groot dat hij was! Beetje spelen met het stukje kip wat naast zn hoofd werd gehouden maar wauw wat was dat gaaf om van dichtbij te zien! Geen paniek, ik heb filmpjes. Na 10 minuutjes werd ik omhoog getakeld en werd ik overgebracht naar een andere krokodil genaamd Wendell. 5,5 meter lang en ongeveer 800 kilo. Wil je ook geen ruzie mee. Ook deze was niet verlegen. Hap, hap, hap half boven water. Tegen de kooi aan. Ik kon zo zn bek in kijken. Heel chill drijven en ineens toeslaan. Het blijft mooi om te zien. Totaal 15 minuten in de kooi en ik was helemaal gelukkig. Ik was niet bang maar toch wel blij om weer grond onder mn voeten te hebben. De kooi was van plastic en 3 of 4 cm dik maar toch.

Vrijdag was het alweer tijd om uit te checken dus dondernacht gingen we nog even stappen een groep uit het hostel en vrijdag werd ik opgehaald door Sam en Matt. Hier heb ik de dag mee doorgebracht in hun nieuw huisje en in de avond zijn we uit eten geweest met Alex en Selina. Om 10 uur was het tijd voor mij om Australië tijdelijk te verlaten en even 2 weekjes naar Bali te gaan. Een goedkope vakantie en ik ben toch al zo dichtbij. 18 juni vlieg ik terug en dan ga ik door naar Perth om daar weer te gaan werken. Het houdt ook nooit op!